استارلینک ایرانی، یک وعده تبلیغاتی دیگر
تاریخ انتشار: ۱۳ آبان ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۳۳۵۲۹۶
مدیران ما فقط به تبلیغات و نیاز غرور ملی توجه میکنند و بدون دقت در سایر عوامل برنامهریزیهای عجیبی برای رسیدن به آن دارند که در عین حال که به نتیجه نرسیده، آسیبزننده هم بوده است.
به گزارش ایران اکونومیست، روزنامه شرق نوشت: «فناوری فضایی کاردبردهای متفاوت و متعددی دارد؛ کاربردهایی که اکثر آنها زندگی مردم را کیفیت بیشتری بخشیدهاند، زیرا دسترسی به فضا، دسترسی به بالاترین نقاط ممکن است و این دسترسی امکان ارائه خدمات ویژهتری را برای زندگی بشر فراهم میکند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
در سالهای آغازین عصر فضا هم رقابت و مسابقه دیوانهکنندهای بین اتحاد جماهیر شوروی و ایالات متحده آمریکا در همین حوزه فضا شکل گرفت که مهمترین هدف، همین تبلیغات و نشاندادن اقتدار در دوران جنگ سرد بین دو ابرقدرت جهانی بود. در آن زمان هدف اصلی بعدی استفاده نظامی از این موقعیت و فناوری بسیار ویژه بود، اما بعدها با گذشت زمان و شروع بحرانهای اقتصادی بینالمللی، ویژگیها و کاربردهای اقتصادی بیشتر از پیش در مرکز توجه قرار گرفت و فناوری فضایی به یکی از مهمترین ابزارهای افزایش رفاه و کیفیت زندگی مردم تبدیل شد. ورود بخش خصوصی به عرصه فضا این موضوع را جذابتر کرد و امکان دسترسی شرکتها و برندهای معروف خصوصی به مدارهای فضایی، ظرفیت توسعه خدمات کاربرمحور فضایی را بیش از پیش توسعه داد. توسعه اینترنت فضایی یا ماهوارهای با استفاده از منظومههای ماهوارهای هم در همین راستا شکل گرفت. منظومههای ماهوارهای درواقع مجموعهای از ماهوارهها در نقاط مختلف مداری هستند که برای تأمین یک یا چند هدف مشخص به کار گرفته میشوند؛ مثل فراهمکردن دسترسی به اینترنت.
بعد از اعمال محدودیتهای اینترنتی به دلیل واکنشهای اعتراضی گسترده مردم به درگذشت غمانگیز مهسا امینی، موضوع اینترنت ماهوارهای و دسترسی به فناوری و ابزارهای استارلینک بهعنوان مهمترین برند تأمینکننده آن برای ایرانیان داغ شد. «ایلان ماسک»، مدیرعامل اسپیسایکس و مجری پروژه اینترنت ماهوارهای استارلینک، در واکنش به اتفاقات داخل ایران و درخواستهای متعدد اعلام کرد امکان استفاده از سامانه استارلینک برای کاربران ایرانی فراهم شده است. در واکنش به این موضوع، «عیسی زارعپور» با تأکید بر غیر قانونی بودن ورود و استفاده از تجهیزات استارلینک در کشور، اعلام کرد تلاشهای ایلان ماسک در این راستا برخلاف پروتکلهای اتحادیه جهانی مخابرات و امواج رادیویی (آیتییو، ITU) است، اما در ادامه اعلام شد ایران کرسی ارزشمند خود در شورای حکام همین اتحادیه را هم از دست داده است.
بعد از آن «حسین سالاریه»، رئیس سازمان فضایی ایران، اعلام کرد خودمان تا چند سال آینده به منظومه ماهوارهای نظیر استارلینک دست پیدا خواهیم کرد. رئیس سازمان فضایی ایران گفت: «برای ساخت منظومه ماهوارهای شبیه به استارلینک در کوتاهمدت، نیاز به شکلگیری یک کنسرسیوم بینالمللی برای همکاری با کشورهای علاقهمند به این کار داریم که رایزنیهایی دراینباره انجام شده و ظرف چند سال آینده به آن دست پیدا خواهیم کرد.»
واکنشها در فضای مجازی به اظهارات سالاریه زیاد بود و در همین زمینه رئیس سازمان فضایی ایران در مصاحبه با ایرنا گفت: «مدتی قبل برخی اعلام کردند سازمان فضایی ایران باید چیزی شبیه به استارلینک برای ایران بسازد. ساخت چنین منظومهای کار زمانبر، پرهزینه و سختی است.»
سالاریه در مصاحبههای رسانهای ادعا کرده است: «سازمان فضایی ایران در زمینه ساخت منظومههای ماهوارهای برنامه مدونی دارد. برنامه به این صورت است که از شکلگیری شرکتهای دانشبنیان فعال در این حوزه حمایت کنیم تا به مرور زمان به یک کنسرسیوم تبدیل و سازنده ماهوارههای مخابراتی کوچک (تا ۳۰۰ کیلوگرم) شوند. در گام نخست قصد داریم یک منظومه مخابراتی تشکیلشده از ریزماهوارهها طراحی کرده و بسازیم. این منظومه برای کارهای باندباریک و اینترنت اشیا مورد استفاده قرار میگیرد. منظومههای ریزماهوارهای کوچک و زیر ۵۰ کیلوگرم است و بخش خصوصی بهراحتی میتواند آن را بسازد. در این زمینه مطالعات امکانسنجی زیادی انجام شده است و امیدواریم شرکتهای دانشبنیان در این بخش با جدیت به کار خود ادامه بدهند. منظومه ریزماهواره، برنامهای است که ما در افق کوتاهمدت خود قرار دادیم. تا پایان ۱۴۰۱ سازمان فضایی، آگهی ثبتنام شرکتهای دانشبنیان برای حضور در مناقصه و پلتفرمی را که باید برای این کار ساخته شود، اعلام میکند. پس از حضور شرکتها در مناقصه و بررسیهایی که انجام میگیرد، ما با آنها قرارداد منعقد میکنیم. در این گام ما شرکتها را شناسایی و آنها را توانمند میکنیم تا بتوانند به سمت گام اصلی که ساخت ماهواره برای ارائه خدمات پهنباند است، حرکت کنند. این اتفاق منجر به ارائه اینترنت میشود؛ همان کاری که منظومه ماهوارهای استارلینک توانایی انجام آن را دارد.»
رئیس سازمان فضایی ایران البته به طرق مختلف و از طریق رسانهها تأکید کرده است که ساخت منظومه ماهوارهای در کشور ما به صورت انفرادی جلو نخواهد رفت: «برای رسیدن به این هدف باید برای ارتفاعات مختلف چندصد و چندهزار ماهواره در زمان کوتاه به مدار مد نظر پرتاب شوند. اگر اکنون پرسیده شود در آینده نزدیک (دوساله) و صرفا با استفاده از ظرفیت بخش خصوصی میتوان منظومه ماهوارهای ساخت، پاسخم منفی است. در اهداف اینچنینی باید کنسرسیوم بینالمللی شکل بگیرد. نقشه راه ما این است که ایران با چند کشور علاقهمند دیگر که با آنها رایزنی کردهایم، برای ساخت منظومه ماهوارهای همراه شوند. با تشکیل این کنسرسیوم یک پلتفرم را به صورت مشترک طراحی و آن را به منظومه تبدیل خواهیم کرد. شکلگیری این منظومه میتواند رقیبی برای منظومه استارلینک باشد. قطعا در بازه زمانی دو تا سهساله این کار انجامشدنی نیست، اما هرقدر مشارکت بالاتر برود، قطعا در مدتزمان کوتاهتری میتوانیم به این هدف دست پیدا کنیم. دستیابی به منظومه ماهوارهای (IOT، اینترنت اشیا) و پهنباند هر دو در برنامه ما هستند.»
چرا این وعدهها به نتیجه نمیرسند؟
کارشناسان و پژوهشگران فضایی در ایران یکی از مهمترین مشکلات و چالشهای فناوری فضایی کشور را چالش مدیریت میدانند. عدم کارایی برنامهها و اقدامات مدیران فضایی در کشور، آسیبهای فراوانی به ظرفیتهای این حوزه وارد کرده است. برای مثال همین ازدسترفتن عضویت در شورای حکام آیتییو، درست شبیه ازدستدادن راهبردیترین نقاط مداری ایران، ظرفیتهای بینظیری را از ایران گرفته است، اما مدیر سازمان فضایی ایران دم از کنسرسیوم بینالمللی برای ایجاد منظومههای ماهوارهای میزند.
همکاریهای بینالمللی همواره نقش اساسی در توسعه دانش و فناوریهای پیشرفته دارند. در حوزه فضایی این پدیده نقش درخور توجهتری نیز دارد. یک مثال واضح برای این مورد، همکاری روسیه و آمریکا در زمینه ایستگاه فضایی بینالمللی یا بعضی پروژهها و پرتابهای فضایی است. همکاریهایی که حتی در پیچیدهترین تنشهای بین دو کشور ادامه داشته و گاه حتی باعث کوتاهآمدن طرفین در بعضی از خواستههای سیاسی شده است. تعدادی از کشورهای اروپایی هم برای رقابت با ابرقدرتهای فضایی به همکاری بینالمللی روی آوردهاند و به همین دلیل است که آژانس فضایی اروپا تشکیل شده است. مهمترین موفقیتهای فضایی همسایگان ما در خاورمیانه هم با توجه به همکاریهای بینالمللی این کشورها انجام شده است. نمیتوانیم اثر همکاری بینالمللی برای توسعه دانش و فناوریهای فضایی در کشور را نادیده بگیریم، ولی میدانیم به دلیل ضعف در تمامی لایههای مدیریتی حتی نمیتوانیم به کوچکترین همکاریهای بینالمللی امیدوار باشیم.
سازمان فضایی ایران تاکنون از رکوردداران عدم ثبات مدیریتی در کشور به حساب میآید و پس از تأسیس سازمان فضایی ایران در حدود ۱۷ سال (پیش از حسین سالاریه)، ۱۰ نفر پشت میز ریاست سازمان فضایی نشستهاند تا میانگین مدت ریاست حدود ۱.۷ سال برای هر مدیر مهمترین نهاد فضایی ایران رقم بخورد اما همزمان مدیر سازمان فضایی ایران تأکید میکند در دو یا سه سال دسترسی به استارلینک ایرانی امکانپذیر نیست و صحبت از برنامه ۱۰ ساله میکند. البته حسین سالاریه میداند که پیش از این چندین برنامه ۵ ساله و ۱۰ ساله و یک سند جامع هوافضا تدوین شده است که هیچکدامشان به نتیجه کامل نرسیدهاند. همین طور البته یک جستوجوی ساده در اینترنت نشان میدهد اخبار مشابه از وعدههای هیجانانگیز از حدود دهها پروژه فضایی از مدیران سابق در رسانهها اعلام شده است که هنوز تکلیف آنها مشخص نیست و اکثر آنها بدون نتیجه خاص رها شدهاند. همینطور چندین پروژه فضایی در کشور به دلیل اشتباهات مدیران قبلی در آیندهنگری و آیندهپژوهی از اولویتهای امروز خارج شدهاند و معلوم نیست همین وعده دسترسی به استارلینک ایرانی در ۱۰ سال آینده اصلا اولویت داشته باشد یا نه! این در حالی است که تعداد بسیار زیادی از نخبگان فضایی کشور به دلیل شرایط بد این حوزه، چالشهای اقتصادی و اجتماعی و اتفاقا در نتیجه همین وعدههای بینتیجه، مجبور به مهاجرت داخلی یا خارجی شدهاند و در حوزهها یا کشورهای دیگر مشغول به فعالیت هستند. در حالی که همین هیجانات مدیران و استفاده تبلیغاتی از فناوری فضایی، باعث شد دانشگاههای مختلف کشور حتی مجموعههایی شبیه پیام نور، با آموزش رشته مهندسی هوافضا صدها فارغالتحصیل هوافضایی بدون امکان اشتغال پایدار تحویل جامعه بدهند.
یکی دیگر از مهمترین عوامل موفقیت یا شکست در پروژهها و برنامههای فضایی، توجه یا عدم توجه به درسها و تجربههای گذشته و دیگران است. متأسفانه در کشور نه شکستهای فضایی و نه موفقیتهای این حوزه به خوبی تحلیل نمیشوند. حتی تیمها یا نهادهای خاص تجربهآموزی نیز برخلاف کشورهای پیشرفته در ایران تقریبا وجود ندارند. گاهی هم بدون توجه به اتفاقات و آموختههای سایر کشورها به دنبال اختراع مجدد چرخ هستیم و پروژههای عجیبی را به همین دلایل در کشور تعریف میکنیم.
تبلیغات، مهمترین کاربرد فناوری فضایی در ایران
همانطور که اشاره شد، فناوری فضایی کاربردهای مختلفی دارد و به دلیل ظرفیتهایی که دارد میتواند در مدیریت پدیدهها به بشریت کمک کند. برای مثال ماهوارههای سنجش از دور میتوانند در نظارت بهتر انسان بر زمین مفید واقع شوند یا اینکه در مدیریت چالشها و بحرانهای طبیعی و بشری مانند آتشسوزی، زلزله، ترافیک، آلودگی، جرائم و... کاربرد داشته باشند.
یکی دیگر از مهمترین کاربردهای فناوری فضایی موقعیتیابی و ناوبری است؛ مانند سیستمهای مکاننمای جهانی (جیپیاس) و سیستمهای مشابه آن. برای مثال در روسیه ماهوارههای «گلوناس»، در اتحادیه اروپا ماهوارههای «گالیله» و در چین ماهوارههای «بایدو» کاربردهایی مشابه جیپیاس دارند. البته چند کشور دیگر نیز درصدد هستند تا ماهوارههای ناوبری و موقعیتیابی بومی خود را به فضا ارسال کنند یا در طرحهایی که اشاره شد، همکاری داشته باشند.
این تمایلها نشان میدهد که حوزه ناوبری فضایی بسیار قابل توجه و پراهمیت است. از این فناوری میتوان در علوم زیستی و جهانشناسی نیز استفاده کرد که فعالیتهایی مثل ارسال موجود زنده، انسان و فضاپیماهای اکتشافی از جمله آنهاست. آزمایشهای زیستی در فضا، کهکشانها، جستوجو و یافتن نشانههای زندگی در سیارههای دیگر نیز از جمله دستاوردهای آن به حساب میآید؛ بنابراین این فناوری بهنوعی برای شناخت شگفتیهای جهان آفرینش نیز کاربردهای مؤثری دارد.
کاربردهای فناوری فضایی به موارد گفتهشده محدود نمیشود و در بسیاری از بخشهای زندگی ما رخنه کرده است تا کیفیت زندگی بشر را افزایش دهد. برای نمونه این فناوری این امکان را میدهد که در پخش مستقیم یک مسابقه فوتبال بتوانیم با استفاده از ماهوارههای پخش زنده رادیویی و تلویزیونی تصاویر را از یک ناحیه به تمام دنیا ارسال کنیم و اینکه راهحلهای بهتری برای ارتباطات و تبادل دادهها داشته باشیم. همچنین این فناوری از مستعدترین فناوریهایی است که میتواند جریان اقتصادی توسعهزا را در جامعه ایجاد کند؛ جریانهای مالیای که در این حوزه در جهان جریان دارد، اکنون به میلیاردها دلار رسیده است. این مقوله میتواند به راحتی اقتصادهای پرچالش را نجات دهد. اگرچه پیچیده، زمانبر و هزینهبر است اما از طرفی دیگر دسترسیهای خاصی را به انسان میدهد که میتواند در بلندمدت به ایجاد توسعه اقتصادی و جریانهای اشتغالزا در جوامع مختلف منجر شود. از فضا میتوان در پیشگیری و مدیریت بهینه بحرانهای طبیعی بهره برد؛ مدیریت بحران بیشتر با نظارت درست و آگاهی مناسب از عوامل و منابع بحرانزا در ارتباط است. اگر یک وسیله خوب برای نظارت و مدیریت داشته باشیم بهراحتی میتوان یک بحران را مدیریت کرد. فناوری فضایی نمیتواند با آتشسوزی، زلزله، آلودگی هوا و دیگر بحرانهای طبیعی و زیستی مبارزه کند، اما شرایطی ایجاد میکند که در مهار آنها با مشکلات و چالشهای کمتری مواجه شویم و با ایجاد آگاهی به وسیله اطلاعاتی که در اختیار ما میگذارد از توسعه بحرانها پیشگیری میکند. فناوری فضایی با نگاهی که از بالا به زمین دارد، نظارت بهینه به آن را ممکن میکند. از این رو میتواند بسیاری از تغییراتی را که در سطح زمین ایجاد میشود، مشاهده کند. بنابراین با استفاده از این نوع فناوری میتوان بهراحتی تحلیل و گاهی پیشبینی کرد تا به مدیریت صحیحتر دست یافت. برای مثال اگر آتشسوزی در جنگلها اتفاق بیفتد برای مهارکردن آن یا شناخت منبع آتشسوزی بدون استفاده از فناوری فضایی باید هزینه زیادی متقبل شد تا دریابیم آتشسوزی چطور و از کجا شروع شده است و ادامه پیدا میکند. در صورتی که با استفاده از فناوری فضایی با هزینهای بسیار کمتر میتوان به راحتی این مشکلات را مدیریت کرد. چون نظارت از بالا را در اختیار داریم.
در میان این همه کاربرد مفید و مؤثر اما مدیران در ایران دودستی به کاربرد تبلیغات، غرورآفرینی و اقتدارزایی چسبیدهاند و آن را رها نمیکنند. نتیجه فناوری و بهویژه فناوری فضایی در هر حالت قرار است بهبود کیفیت زندگی مردم در سراسر جهان باشد یا بخشهایی از مهمترین نیازهای بشری را تأمین کند. در ایران نیز این امر استثنا نیست؛ فناوری فضایی باید در حل چالشهای متعدد کشور و ایجاد فرصتهای جدید برای بهبود کیفیت زندگی مردم مؤثر باشد. باید دقت کنیم نیازهای اصلی چه هستند و برنامهریزیها، هدفگذاریها و سیاستگذاریها را براساس همان نیازها انجام دهیم. مدیران ما فقط به تبلیغات و نیاز غرور ملی توجه میکنند و بدون دقت در سایر عوامل برنامهریزیهای عجیبی برای رسیدن به آن دارند که در عین حال که به نتیجه نرسیده، آسیبزننده هم بوده است. در نهادهای مختلف دهها برنامه چندساله برای توسعه فناوری فضایی در کشور نوشته شده که گاهی به دلیل همین اهداف تبلیغاتی موازیکاریها را هم در پیش داشته است.»
منبع: خبرگزاری ایسنا برچسب ها: سازمان فضایی ایران
منبع: ایران اکونومیست
کلیدواژه: سازمان فضایی ایران رئیس سازمان فضایی ایران منظومه های ماهواره ای منظومه ماهواره ای فناوری فضایی فضایی در کشور ماهواره ای کیفیت زندگی ساخت منظومه مهم ترین زندگی مردم ماهواره ها بین المللی برای مثال آتش سوزی بحران ها شرکت ها چالش ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۳۳۵۲۹۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
«گردشگری دریایی» فقط یک وعده در روز خلیج فارس بود!
خبرگزاری مهر_ گره جامعه؛ طول مرز آبی کشور ایران با خلیج فارس، با احتساب جزایر در حدود ۱۸۰۰ کیلومتر و بدون احتساب جزایر در حدود ۱۴۰۰ کیلومتر است. بوشهر، هرمزگان، خوزستان و سیستان و بلوچستان استانهای ایران هستند که در حاشیه خلیج فارس واقع شدهاند.
همچنین بیش از ۴۰ جزیره ایرانی خلیج فارس در حوزه سیاسی سه استان بوشهر، خوزستان و هرمزگان قرار دارند که بیش از نیمی از آن غیرمسکونی هستند. ایران یک جزیره کوچک غیرمسکونی نیز در منتهی الیه دریای عمان و نزدیک به مرز پاکستان دارد.
این ظرفیت آبی در خلیج فارس را هیچیک از کشورهای دیگر ندارند. ولی ایران هنوز نتوانسته آنطور که باید از این ظرفیت استفاده کند. در ادوار مختلف مسئولان وعدههایی در این خصوص داده بودند اما هیچیک هنوز اجرایی نشده است.
در این گزارش به بهانه دهم اردیبهشت ماه که در تقویم رسمی کشور همزمان با خروج پرتغالیها از ایران و اثبات حاکمیت ایران بر خلیج فارس به نام روز ملی خلیج فارس ثبت شد؛ قرار است به برخی از این اقدامات، وعدهها و ظرفیتها پرداخته شود. از جمله اینکه قرار بود گردشگری خلیج فارس رونق پیدا کند. حتی سواحل مکران که طرح مفصلی برای آن نوشته شد تا چابهار و استان سیستان و بلوچستان نیز از آن منتفع شوند اما اتفاقی رخ نداد.
هر ساله روز دهم اردیبهشت ماه تا یکی دو روز قبل و بعد از آن همایشهای متعددی درباره خلیج فارس برگزار میشود امسال هم چندین و چند برنامه در تهران و استانهای همجوار خلیج فارس برگزار شد که ولی صحبتهایی که در این همایشها انجام میشود معمولاً پیگیری نخواهند شد.
امروز نشست «باستانشناسی خلیجفارس» همزمان با روز ملی خلیجفارس به همت پژوهشگاه میراثفرهنگی و گردشگری با همکاری سازمان جغرافیایی نیروهای مسلح برگزار میشود.
در این نشست درباره «چگاسفلی، سندی روشن بر پیشینه تمدنی دریای پارس»، پژوهشهای باستانشناسی در شبه جزیره بوشهر، «کاوشهای باستانشناسی گورستان شغاب- شبه جزیره بوشهر»، راهبرد نظامی اشکانیان در تسلط و نظارت بر خلیجفارس، «جایگاه بندر باستانی سیراف در مبادلات فرهنگی ایران و چین از پایان دوره ساسانی تا آغاز دوران اسلامی» و «مطالعات باستانشناسی زیرآب در خلیج فارس» صحبت خواهد شد.
همایشهایی در راستای خلیج فارس
چنین همایشهایی هر ساله برگزار میشود و باستان شناسان زیادی هم هستند که درباره خلیج فارس، نام و آثار باستانی آن مقاله نوشتهاند. ولی جملگی گلایه دارند که هنوز آن طور که شایسته نام خلیج فارس است کار نشده است. حتی همین اواخر سرپرست هیات کاوش بندر سیراف به نام محمد اسماعیل اسمعیلی جلودار گفت که کاوشهای باستانشناختی کشورهای حاشیه خلیج فارس رشد و شتاب بسیار بیشتری در مقایسه با ایران دارد. این درحالی است که موج تخریب آثار تاریخی خلیج فارس سرعت گرفته و بخش بزرگی از عرصه بندر سیراف هم نابود شده است.
از سوی دیگر باستان شناسی زیر آب در بسیاری از این جزایر و حتی حاشیه خلیج فارس در استانهای همجوار نیز انجام نشده است چون اعتبارات و فصلهای متعددی برای کاوش نیاز دارد این همان موضوعی است که توفیقیان بارها و بارها روی آن تاکید داشته است.
یکی از وعدهها را علی اصغر مونسان اولین وزیر میراث فرهنگی در سفرش به استان بوشهر داد از جمله اینکه پرونده بندر سیراب برای قرارگیری در فهرست میراث جهانی در حال تهیه است. یکی دیگر از وعدهها مرمت و احیای عمارت حاج رئیس در استان بوشهر بود که سه سال برای آن اقدامی نشد تا اینکه امسال مدیرعامل صندوق احیا و بهره برداری از بناهای تاریخی اعلام کرد که قصد دارند تا این عمارت را مرمت کنند.
موضوع دیگر رونق گردشگری و ایجاد کمپ در روستای بنود عسلویه بود. مونسان در این ارتباط گفته بود که با ایجاد کمپ میتوان کمک کرد تا ارائه کیفیت خدمات به گردشگران بیشتر شود و این ساحل این قابلیت را داراست.
وی با تاکید بر حمایت از توسعه زیرساختهای گردشگری در روستای بنود اضافه کرد: ما آمادگی ارائه مجوز برای ایجاد بومگردی در این روستا را داریم، همچنین کمک میکنیم در کنار استانداری بوشهر که زمینه رونق گردشگری در این نقطه بیشتر و بهتر شود.
همچنان استفاده از گردشگری دریایی به گردش دو سه ساعته قایقهای تفریحی ختم میشود
موضوع جالبتر این بود که مونسان گفته بود خلیج فارس میراث ملموس و ناملموس زیادی دارد اما در دوره او اقدامی برای جمع آوری میراث ناملموس این حوزه انجام نشد.
با وجود آنکه مونسان سفرهای متعدد دیگری هم به استانهای خوزستان، سیستان و بلوچستان و هرمزگان داشت اما کار ویژه ای که بتواند در حوزه سواحل مکران یا استفاده از ظرفیت گردشگری دریایی صورت گیرد، انجام نشد و همچنان استفاده از گردشگری دریایی به گردش دو سه ساعته قایقهای تفریحی ختم میشود.
عزت الله ضرغامی وزیر میراث فرهنگی سفرهای کمی در طول دوران وزارتش به استانهای جنوبی داشته است به خصوص استان سیستان و بلوچستان که تنها یک سفر کوتاه به چابهار کرده است.
وی زمانی هم که به جزیره هرمز رفت اعلام کرد که میبایستی گردشگری دریایی در خلیج فارس و خصوصاً در جزایر از جمله جزیره هرمز تقویت شود تا بتوان با تکیه بر این مورد مسائل اقتصادی و اشتغال مردم را نیز تامین کرد.
ضرغامی معتقد است که یکی از جذاب ترین حوزههای گردشگری قطعاً گردشگری دریایی است که خوشبختانه هرمزگان با دارا بودن یک نوار ساحلی قابل توجه میتواند در این حوزه فعال شود.
وزیر میراث فرهنگی به این موضوع هم اشارهای داشت که اگر مجموعه گردشگری دریایی راه اندازی شود، باعث ایجاد اشتغال جوانان بومی این منطقه خواهد شد. همچنین کشتیهای تفریحی و گردشگری باید در دریا فعال باشد و مردم برای تفریح از همه جای کشور به هرمزگان سفر کنند.
بوم ایرانی محروم از خلیج فارس!
در جریان همین وعدهها بود که بخش خصوصی برای راه اندازی گردشگری دریایی و استفاده از کشتیهای سنتی پیگیریهای زیادی کرد اما نتوانست بوم ایرانی را به داخل خلیج فارس بیاورد و تنها توانست محدودهای کوتاه را برای مدت زمان اندکی پیمایش کند.
مناطق آزاد که بخش مهمی از فعالیتهای آن در مناطقی مانند چابهار، کیش، قشم و اروند با خلیج فارس گره خورده است نیز بی نصیب از این وعدههای ناتمام نبوده است. با این وجود در حال حاضر قرار است شرکتهای خصوصی اقداماتی را انجام دهند و برخی از آنها در حوزه استفاده از راههای دریایی بین المللی دوباره فعال خواهند شد تا گردشگری بین کشورها را از طریق خلیج فارس رقم بزنند. شاید بخش خصوصی بتواند در صورتی که به صرفه باشد، بخشی از این وعدهها را تحقق ببخشد.
از طرفی استفاده از جزایر ایرانی نیز همچنان ظرفیتی مغفول مانده است. جزایری که برخی از آنها برای بسیاری از ایرانیها ناشناخته است چون یا معرفی درستی نشدهاند یا هنوز امکانات لازم را برای پذیرش گردشگر ندارند برخی دیگر نیز برای ورود سختگیریهایی میکنند به همین دلیل هنوز خیلی از ایرانیها تعدادی از این جزایر را به عنوان جزایر ایرانی خلیج فارس نمیشناسند.
در این باره، اکبر سهیلی از کارشناسان گردشگری استان هرمزگان به خبرنگار مهر گفت: خلیج فارس تنها یک نام و یک روز است هر زمانی که بخواهند ایران را اذیت کنند از نامهای جعلی برای آن بهره میبرند و هر زمان ایرانیها بخواهند بگویند ما چقدر اقتدار داریم از این عنوان استفاده میکنند اما به واقع خلیج فارس از نام و از روزش چه بهرهای برده است. تنها اقدامی که میشود این است که هر دستگاهی به صورت موظف باید یک برنامه برای این روز داشته باشد تا بتواند بگوید کاری کرده است اما اگر هزینه این همایشها و زمانی که برای برگزاری آن گذاشته شده، صرف معیشت مردم خلیج فارس شود، اتفاق بهتری است.
وی گفت: کشورهای دیگر درصدد هستند تا از این ظرفیت بیشترین بهره را ببرند. در کشورهای قطر، امارات ببنید که چطور از ظرفیت آبی استفاده میکنند. آن وقت ما یک جزیره ابوموسی داریم که باید برای رفتن به آن مجوز از استانداری بگیریم!
کد خبر 6091986 فاطمه کریمی